'Dry Land' bijvoorbeeld raakt me keer op keer. Frame alleen met zijn gitaar: I'm travelling on dry land, my feet are on the floor/ It's hard to understand the course I sailed before. Hij maakt een dorre periode door. Zijn mistroostig hart rebelleert, de wereld om hem heen komt verwarrend over. Frame ziet het aan, voelt zich een spion en vraagt zich af: And does the sea miss me?
Maar de zee is ver weg en de straten bieden geen troost. The city streets reflect the hard lines of my mind. Er is verstrooiing alom, kranten staan vol met seks en schandalen. More sin than mortals can handle. Voor hem hoeft het niet. I'm not in lust, herhaalt hij.
Vervolgens zingt Frame van zijn schatkist aan herinneringen. Foto's van vroeger doen hem denken aan betere tijden. Brengen ze hem op het spoor van zijn hart? Zijn oog valt op een foto van zijn band in een bar. De band kijkt wat verveeld. Maar de bar was amazing, weet Frame nog. Ze konden kiezen uit two types of chocolate and raisins. Als het leven weer zo goed kon smaken, dan zou ik nooit meer klagen, zweert de zanger.
